"Innoveer!" en "wacht niet op de overheid!" waren de twee oproepen die een Volt-politica onlangs deed aan haar toehoorders op een vakbeurs over plastic recycling. Zo'n honderd bedrijven van over de hele wereld toonden daar hun kunnen en kunsten. Sorteerinstallaties, ingenieuze kunststof laminaten en co-extrusies, gezuiverde flakes en granulaat. Best wel veel van hetzelfde, maar ook kleine stappen en slimme innovaties binnen de mogelijkheden en grenzen van de wet.

Ei van Columbus

De politica was van het toneel en uit het zicht verdwenen voordat ik haar kon spreken. Ik had haar graag willen vragen of ze überhaupt wel over de beurs had gelopen en haar licht had opgestoken voordat ze op het podium klom daar in het hol van de leeuw. Ik had niet de indruk dat al die bedrijven daar aanwezig moedwillig niét aan het innoveren waren.

Het is makkelijk om cynisch te doen over het unieke en grensverleggende van de innovaties die op de beurs getoond werden, maar meer nog dan dat is het makkelijk om te denken dat bedrijven op hun handen zitten en almaar wachten op de overheid. Onder alle mooie marketing die bij elke stand het ei van Columbus beloofde, waren er tal van echte innovaties te bespeuren. Innovaties die het resultaat waren van, soms jaren, onderzoek en testen.

Kleine stappen

Wamt gerecycled plastic van goede kwaliteit maken is zo eenvoudig niet. Het overgrote deel van het recycled plastic is bijvoorbeeld nog niet geschikt voor food. Jaren geleden hoorde ik al over de degradatie en contaminatie die het lastig maakt om goed plastic uit oud plastic te maken, laat staan voor food. En in al die jaren werden er met veel inspanning slechts kleine stappen gezet. Zelfs een pur-sang plastic producent als LEGO is het nog niet gelukt om met een alternatief te komen voor virgin plastic blokjes.

Nieuw plastic maken is inmiddels een oude techniek die ook nog eens beschikt over een bijna onuitputtelijke bron aan grondstof. Ja, de olie raakt op, maar de hoeveelheid van alle olie die gebruikt wordt voor plastic verpakkingen is maar enkele procenten. Zelf met de gestage elektrificatie van de automotive blijft er nog lang veel goedkope grondstof beschikbaar voor de virgin plastic industrie. Het huidige 'drill, baby, drill'-sentiment doet daar nog flink wat scheppen bovenop.

Recyclingbedrijven failliet

De concurrentie met virgin plastics is daardoor voor veel bedrijven niet houdbaar. Het afgelopen jaar gingen in Nederland zeven recyclingbedrijven failliet, zo wist ook de politica te melden. 'Elf', werd er meteen geroepen vanuit de zaal. En inderdaad zijn het er inmiddels elf. Een kwart van onze recycling-capaciteit. De bedrijven kunnen niet concurreren met de spotgoedkope virgin en gerecyclede plastics uit het verre buitenland.

Er wordt volop geïnnoveerd en bedrijven kunnen zich het niet eens veroorloven om te wachten op de overheid, want dan worden ze zeker ingehaald door het buitenland. Hoezeer ik ook sympathie heb voor Volt, zo'n oproep in het hol van de leeuw is bijzonder dapper, maar ook wat gratuit. Geen woorden maar daden, laat de leeuw niet in z'n hempie staan.

This column was published in Pakkracht 58. It was written in Dutch.

Image: Kampus (Pexels)

Stefan Hermsen

Manager Packademy

Share this post