Heerlijk uitgeslapen op een zacht-stevig matras waardoorheen je nog geen mud aardappelen zou voelen (laat staan ‘n doperwtje). Fris gedoucht onder de gouden douchekop waarvan de keuze uit wel vijf verschillende mogelijkheden uiteindelijk viel op standje ‘rainforest’. En dus wandelde ik in opperbeste stemming de ontbijtzaal binnen.

Ademloos

Wat ik daar zag benam me bijna de adem. Zover het oog reikte stonden daar de meest exotische heerlijkheden uitgestald. Misschien overdrijf ik een beetje maar in een met bladgoud, hardhout en plastic planten gedecoreerde zaal toonde zich in het midden een behoorlijk rijk buffet. Enorm veel bakjes, potjes en glaasjes met van allerlei. Om afwas zaten ze daar niet verlegen.

Bakjes, schaaltjes, kommetjes...

Als gewoonlijk bij een hotelontbijt liep ik eerst een rondje langs alle lekkernijen voordat ik een bordje nam. Er waren kommen met verschillende soorten yoghurt, glazen stolpen met noten, zaden en vlokken. Elegante piepkleine glaasjes kleurrijk in slagorde gerangschikt groen, rood en blauw naar de inhoud van een paar druiven, stukjes meloen of bosbessen. Raten waar de honing uitdroop. Keramieken bakjes met in elk een pannenkoekje, bakjes met in elk één spiegelei. Ook de hashbrowns hadden ieder hun eigen bakje met daarnaast werkelijk alles voor de liefhebbers van een ‘full English breakfast’. Een schaal met scrambled eggs, crispy gebakken bacon, worstjes, bakjes met een halve warme tomaat en bakjes met een afgemeten portie baked beans. Alleen de black pudding ontbrak verrassend genoeg. De gasten van dit hotel, in een middelgrote slaperige stad op de Utrechtse heuvelrug laten zich graag culinair fêteren, diepzwart gebakken worst van bloed, vet en haver hoort daar blijkbaar niet bij.

Cupje jam

Ik struinde verder langs mandjes met allerhande broodjes, croissants en pain-au-chocolat. Vleeswaren en een keur aan kaas gesorteerd op schalen. Een rij met enorme glazen cilinders bleken pneumatische zuigers waarmee je met een flinke hefboom een portie jam uit kon pompen. Er stond een houten bak bij met daarin tientallen piepkleine eetbare ‘ijscupjes’. Het leek de bedoeling dat je daar een jammetje inpompte. Meteen maar uitproberen resulteerde in gehannes met de enorme hefboom en tegelijkertijd de pomp vasthouden zodat ik het vehikel niet omvertrok. De juiste positionering van het cupje onder de nozzle kwam heel nauw en werd gelukkig aangegeven door een lollig symbooltje. Een uitdagend duurzaam alternatief voor jammetjes in een potje? Maar waarom dan niet rechtsreeks op een bord? Of in een van die talloze kommetjes of bakjes die gebruikt werden. De jam met een mes uit dat cupje prutsen bleek bovendien nog lastig zonder het cupje te breken.

Bamboestokjes

De ronde om het buffet zat er bijna op. Restte nog een fraaie selectie kannen met verse sappen én kristallen coupes fonkelend naast de ijsemmer met champagne. Niks ademt meer decadentie dan een mimosa bij het ontbijt. Een afleiding voor de hoofdbrekens over de jamcup. Maar eerst een espresso voor de kickstart van de dag. Heerlijk zwart met een mooi laagje crème. Alleen even doorroeren voor de perfecte smaak. Toen ik vroeg waar ik een lepeltje kon vinden werd me gewezen op een glaasje met bamboestokes.

Van alle duurzame keuzes die dit hotel kon maken leken jam en koffie op greenwash in plaats van afwas.

Deze column is verschenen in Pakkracht 58.

Beeld: Sarah O'Shea (Pexels)

Stefan Hermsen

Manager Packademy

Share this post