Zeecontainers zijn als de onzichtbare werkers die de ruggengraat vormen van de mondiale economie. Deze metalen dozen, gestapeld als Lego-blokken op gigantische vrachtschepen, verbinden continenten en brengen goederen van de ene kant van de wereld naar de andere. Zeeziekte en fysieke uitputting zijn maar enkele van de ontberingen die de bemanning op die schepen moet doorstaan. Het ritmische deinen van het schip en de lange uren maken het soms moeilijk om op de been te blijven. Wekenlang gehotseknots, je moet er maar trek in hebben.

Toch ga ik met plezier naar mijn werk op een ‘vrachtschip’. Gelukkig hoef ik daar geen zeebenen voor te hebben. Packademy is gevestigd in bedrijvenverzamelgebouw ‘OpZeezand’ aan het IJ in Amsterdam. Het ontwerp van het gebouw is geïnspireerd op de bedrijvigheid in de Amsterdamse haven, de vrachtschepen en met name de huizenhoge stapeling bonte blokken die zeecontainers vormen. Als ik naar m’n werk loop zie ik het oranje kraaiennest al van verre boven de blokken uitsteken. Mijn kantoor ligt bovenaan een lange trap dwars door het gebouw. Met 2 benen stevig op de grond, uitkijkend over het IJ kan ik me toch een zeebonk wanen.

Die plek is heel passend voor de wereld van verpakkingen want die wereld aan producten die in die containers vervoerd worden doorstaan dezelfde ontberingen als de bemanning van de schepen. Ze moeten opgewassen zijn tegen deining, stormen, hitte, kou. Al die pakjes, potjes, tubes en zakjes zitten wekenlang in de meest misselijk makende rollercoaster. Het mag een klein wonder heten dat de inhoud van die verpakkingen aan het eind van de tocht niet uitgebraakt of geradbraakt is.

Een met nauwkeurige temperatuur gesealde verpakking wordt op de proef gesteld met temperaturen die de ene dag rond het vriespunt liggen en de andere tegen de 100°C. Brosse aardappelzoutjes moeten de klappen van metershoge golven doorstaan. Dit turbulente stukje van de logistieke keten speelt zich ver buiten het zicht af, midden op oceaan. Het resulteert soms in leuke producten. Een kartonnen tube was ooit het antwoord op kwetsbaar transport van zoutig in hyperbolisch paraboloïde vorm geëxtrudeerd aardappelzetmeel. Nu bekend als Pringles.

Maar aardappel in een verpakking kan nog smakelijker! De basis voor het maken van het Scandinavische destillaat aquavit is ook de aardappel. Tijdens het destilleren wordt een kruidenmengsel toegevoegd. In dit toegevoegde kruidenmengsel voert karwij de boventoon. Een kruid dat door het Scandinavische klimaat van zeer goede kwaliteit is. Andere kruiden zoals dille, venkel, kaneel en koriander worden in mindere mate toegevoegd. Aquavit wordt traditioneel gerijpt in houten sherryvaten. Zo’n 200 jaar geleden vertrok een schip met vaten aquavit op transport. Door de barre omstandigheden moest dat schip terugkeren met de vaten aquavit nog aan boord. Volgens de overlevering hadden de weken van rijpen op het dek van het schip met de constante golfbewegingen, de temperatuurverschillen en de zoute lucht deze aquavit een bijzondere smaak gegeven. Sindsdien gaan vaten aquavit op transport tot ver over de evenaar en weer terug naar Noorwegen. Het reisschema van deze aquavit staat op elke fles Linie Aquavit vermeld. Linie genoemd naar de lijn van de evenaar.

Mocht ik de illusie van onverschrokken roerganger willen versterken en zwabberende zeebenen wensen dan kan ik altijd nog een paar fikse teugen Linie Aquavit overwegen.

This column was published in Pakkracht 52. It was written and published in Dutch

Picture: dendoktoor (Pixabay)

Stefan Hermsen

Manager Packademy

Share this post